Het Lichaam kon het Hoofd niet meer verdragen. Het gewicht ervan was onmetelijk geworden. Die laatste nacht had het Lichaam zich behoedzaam al staande met de deken toegedekt en was heel voorzichtig op het matras gaan zitten. Langzaam had het toen z’n rug wervel voor wervel afgerold – maar het Hoofd had zich tóch weer in het hoofdkussen gestort met een ...
EXT. DAG. SCHELPENPAD BOVEN KLIF NAAST DE ZEE H. (36) wandelt over het pad. CU: haar voet glijdt uit over een steen, die naar beneden valt. H. valt om en klampt zich vast aan het duingras. CU: de steen komt op de bodem van de zee neer. H. staat weer op en wandelt verder. ~~~ Toen wandelde ze verder over het pad van fijn vergruisde schelpen. Het donkere water diep ...
Een spiegelgladde herfst Han zat aan tafel en at een glimmende appel. Hij sneed hem in vier partjes en schilde ieder stukje. Hij deed alles traag vandaag omdat hij slecht had geslapen. Een kilte trok door zijn appartement, ook al had hij afgelopen week alle kieren afgeplakt. Een serieuze man droomt niet, of desnoods over een af te leggen examen of een gemiste ...
Soms bevind je je ergens, buiten meestal, en vallen de dingen heel mooi samen. De zon die door de bomen strijkt; het haar van je vriendin die welft in de bries als pensteelstreken die elkaar overlappen; de stad in de verte, blauw wazig en loom grommend als een branding; een aantal opgewarmde stenen, zo een heleboel kleine dingen die zijn zoals strelingen. En dan ...
“Is dit nu de enige manier waarop ik tegen je zal praten?” Het meisje klonk wat lacherig, wat hem hoorbaar irriteerde. “Je kunt ook in mijn oor komen fluisteren, als je dat wilt.” Het geluid van zijn stem waaide weg, alsof iemand in een halfleeg flesje blaast. Zij plukte aan haar groene jurk en keek naar de lucht, waar zich een gitzwarte wok bevond, die ondanks ...
De oude stoffenverkoper scharrelde rond in zijn duistere winkel, betastte zijn rollen stof als was het vrouwenhuid. Hij nam ze uit stapels, die de gehele oppervlakte van zijn winkel bedekten. Hun ronde gaten maakten de muren poreus. Het leek wel of het tochtte door die opgewonden buizen. Stof dwarrelde traag rond zijn grijze haar, dat als een baal ongekaarde wol ...
Baäl, de rode stier snelde weg, ver weg van het vervloekte dorp waar hij zijn godentoespraken had gehouden. Zijn roodverbrand achterste rookte na in de heuvels waar hij zich als de wiedeweerga wilde gaan verschuilen. Zijn koeiepraatjes waren niet in goede aarde gevallen in het dorp dat er nu geel en dor uitzag zonder zijn rode verschijning. Een eentonig, vrezend ...